ایمپلنت حلزونی گوش جایگزینی برای کسانی که سمعک به آنها کمکی نمی کند - مجله سرگرمی

ایمپلنت حلزونی گوش برای افرادی که مشکل شنوایی حاد داشته و سمعک برای آنها کارساز نیست، تجویز می شود. اجرای این راه حل احتیاج به جراحی دارد.

ایمپلنت حلزونی گوش چیست

باوجود اینکه استفاده از سمعک برای بسیاری از افراد کم شنوا تجربه پیروزی محسوب می شود، بعضی از افراد با درجات کم شنوایی بیشتر حتی باوجود سمعک نیز از نعمت شنوایی محروم هستند. در سال های اخیر متخصصان به این دسته افراد که با روش معمول سمعک گذاری نمی توانند مشکل شنوایی خود را رفع نمایند، کاشتن حلزون مصنوعی یا همان ایمپلنت حلزونی گوش را پیشنهاد می دهند.

این دستگاه کوچک ولی پیچیده پزشکی تا حد زیادی با سمعک متفاوت عمل می نماید. این دستگاه به جای تقویت صدا که به افراد دارای اندک شنوایی یاری می نماید، حس صدا را با تحریک عصبی مستقیم عصب شنوایی ایجاد می نماید. این سیستم اگرچه نقص شنوایی فرد را درمان نمی نماید، اما فرصت درک صدا را به وسیله ایجاد یک راستا انتقال عصبی جایگزین برای گوش داخلی آسیب دیده فراهم می آورد.

تاریخچه ایمپلنت حلزونی گوش

سال های سال است که دانشمندان در پی استفاده از تحریکات الکتریکی برای یاری به شنوایی و آزمایش روی نحوه و کیفیت آن هستند. در واقع اولین بار الساندرو ولتا در سال 1800 یک آزمایش را بر روی خود انجام داد که در طی آن، میله هایی فلزی را در کانال های گوش خود قرار داد و به تحریک الکتریکی آن ها پرداخت. در گزارش آزمایش او احساس یک نوع حس شنیداری عنوان شده است.

در میانه دهه 1950، پس از این که چندین مطالعه پیروز در افراد ناشنوا صورت گرفت، آزمایش های مبتنی بر تحریک الکتریکی شدت یافتند. در سال 1972 محققان اولین ایمپلنت تک کانال شنیداری را توسعه دادند. از سال 1972 تا 1980، بیش از هزار نفر که عمدتاً از بین جانبازان جنگ دنیای و بچه ها بودند، تحت جراحی کاشت این ایمپلنت های شنوایی تک کانال قرار گرفتند.

اگر چه دستگاه تک کانال قادر بود تحریک شنوایی بیشتری نسبت به سمعک ها برای این جمعیت فراهم آورد، اما پیروزیت های حاصل شده بیشتر به مطلعی از صداهای محیط و افزایش توانایی های خواندن گفتاری محدود می شد. در سال 1984 شرکت Cochlear اولین ایمپلنت چند کانال شنوایی را برای استفاده های تجاری توسعه داد که ابتدا به وسیله FDA برای بزرگ سالان 18 ساله و بالاتر تصویب شد. تنها در 5 سال بعد، FDA این دامنه سنی را تا سن دو سالگی افزایش داد.

در سال 2000 دستگاه های خاصی برای استفاده در بچه ها در سن 12 ماهگی مورد تائید قرار گرفتند. این موضوع از این جنبه قابل توجه است که به بچه ها این امکان را می دهد در سنین پایین قابلیت های شنیداری را کسب نمایند تا در سنین آموزشی بتوانند همچون بچه ها هم سن خود بامهارت بیشتری به صحبت کردن بپردازند. بر اساس گزارش NIDCD تا سال 2012 بیش از 324 هزار نفر در سراسر دنیا از کاشت ایمپلنت های شنوایی بهره مند شده اند.

چرا کاشت حلزون؟

کاشت حلزون باعث بهبود ارتباط و کیفیت زندگی افرادی می شود، که کم شنوایی شدید تا عمیق دارند و سمعک به آن ها یاری کمی می نماید.

کاشت حلزون در دو گوش (دوطرفه) به عنوان روش درمانی استاندارد کم شنوایی های شدید تا عمیق و عمیق بیش از پیش پذیرفته می شود، به ویژه برای نوزادان و بچه های که در مرحله یادگیری گفتار و زبان هستند.

بعلاوه بزرگسالان و بچه های که شنوایی شان را بعد از یادگیری گفتار و زبان (زبان آموزی) از دست داده اند، می توانند از کاشت حلزون استفاده نمایند.

این افراد بیان می نمایند که کاشت حلزون باعث بهبود موارد زیر می شود:

* بهبود در توانایی شنیدن صداهای گفتاری بدون احتیاج به نشانه های بینایی از جمله لب خوانی

* بهبود در بازشناسی صداهای محیطی

* بهبود در درک گفتار در محیط های پُر سر و صدا

* بهبود در جهت یابی و مکان یابی صداها

* بهبود در شنیدن صدای تلویزیون و تلفن

ایمپلنت حلزونی گوش چگونه کار می نماید

ایمپلنت حلزونی از دو قسمت برای اجرای عملکرد خود استفاده می نماید: یک بخش خارجی که روی گوش بیرونی سوار شده و یک بخش درونی که با جراحی نصب می شود. هر دو جزء به وسیله یک آهنربا به یکدیگر متصل شده اند.

بخش خارجی

جزء خارجی ایمپلنت حلزونی گوش از یک میکروفون، یک پردازنده گفتاری و یک فرستنده تشکیل شده است. پردازنده گفتاری و میکروفون بخش خارجی در یک محفظه کوچک قرار دارند که شباهت زیادی به سمعک های متصل به گوش دارد. معمولاً این بخش به وسیله یک سیم کوچک با بخش فرستنده در ارتباط بوده که این بخش نیز روی بخش داخلی ایمپلنت قرار گرفته است.

میکروفون صداهای گفتاری را دریافت نموده و به بخش پردازنده منتقل می نماید. پردازنده نیز سیگنال های دریافتی را قبل از ارسال به فرستنده تجزیه و تحلیل و دیجیتالیزه می نماید. سپس قطعه فرستنده سیگنال ها را کد گذاری نموده و آن ها را به وسیله جفت مغناطیسی به گیرنده ایمپلنت ارسال می نماید.

بخش داخلی

قسمت داخلی ایمپلنت از یک یا چند آرایه الکترودی و یک گیرنده تشکیل شده است که در زیر پوست زائده نیزه ای گیجگاه (استخوان تمپولار) قرار گرفته است. گیرنده سیگنال ها را از فرستنده دریافت نموده و آن ها را به پالس های الکتریکی تبدیل می نماید. سپس این پالس های الکتریکی را به الکترودهایی که در لایه های عمقی بخش درونی گوش نصب شده اند، ارسال می نمایند. این الکترودها مستقیماً عصب شنوایی را در طول بخش کوچکی از اندام حلزونی تحریک می نمایند تا مغز انسان پس از آن این سیگنال ها را به صورت صدا تفسیر کند.

چه کسانی برای دریافت ایمپلنت حلزونی گوش کاندیدا می شوند

با توجه به نقص شنوایی افراد، هم بچه ها وهم بزرگ سالان می توانند برای دریافت ایمپلنت حلزونی گوش کاندید شوند. در واقع FDA زمانی که دستگاه های نو به بازار عرضه می شوند، به معین معیارهای کاندیداتوری می پردازد. بعلاوه شرکت های بیمه نیز یکی از معین نمایندگان این معیارها هستند. در نتیجه کاندیدا شدن برای دریافت ایمپلنت حلزونی گوش به صورت مورد به مورد آنالیز می شود. دستورالعمل های عمومی انتخاب کاندیدا که از سوی انجمن آمریکایی سخنرانی، زبان، شنوایی منتشر شده، به توضیح زیر است:

بچه ها

بچه ها مبتلا به کم شنوایی به سن 12 ماهگی می توانند واجد شرایط برای کاشت ایمپلنت حلزونی گوش باشند. متخصصان بیشترین تأکید را برای دریافت زودهنگام بچه ها از ایمپلنت ها دارند. پس از کاشت این ایمپلنت ها، فرد باید تحت گفتار درمانی مستمر و شدید قرار بگیرد تا بتواند با صداهای فراوری شده ارتباط بر قرار کند. معمولاً بچه ها داری شرایط زیر از شانس بیشتری برای دریافت ایمپلنت حلزونی گوش برخوردارند:

* کم شنوایی عمیق در هر دو گوش دارد.

* استفاده از سمعک سودی برای فرد نداشته باشد.

* با عمل جراحی زندگی کودک در خطر قرار نگیرد.

* از حمایت یک برنامه آموزشی که بر یادگیری شنیداری تأکید دارد بهره مند باشد.

بزرگسالان

بزرگسالان صرف نظر از این که چه زمانی شنوایی خود را از دست داده اند می توانند نامزد دریافت ایمپلنت های شنیداری شوند. در بزرگسالان نیز شرایط گفته شده برای بچه ها می تواند معیار مهمی برای انتخاب باشد. علاوه بر این، فرد باید علاقه مندی بسیاری را به فعالیت مفید در جامعه که شامل فعالیت های گفتاری شنیداری است، از خود نشان دهد.

عوامل متعدد و متفاوتی بهره مندی از کاشت حلزون را در بزرگسالان تحت تاثیر قرار می دهد:

1. سن فرد هنگامی که به کم شنوایی مبتلا می شود. افراد بزرگسالی که مدت کمی از کم شنوایی شان می گذرد، حافظه شنیداری و اتصالات عصبی بیشتری در مغز برای صدا دارند. بعد از این که عمل کاشت حلزون برای آن ها انجام شد، این حافظه شنیداری می تواند به آن ها یاری کند، وقتی آن ها دوباره یاد می گیرند که با دستگاه کاشت حلزون بشنوند.

2. سن فرد هنگام کاشت حلزون. برای فردی که کاندیدای کاشت حلزون است، هیچ محدودیت سنی وجود ندارد. حتی افراد بزرگسال دارای 90 سال سن و بیشتر می توانند از صدا با کاشت حلزون لذت ببرند. اگر فردی بعد از این که مهارت های زبانی را به وسیله شنیدن و گوش دادن یاد گرفت، به کم شنوایی مبتلا شود، این نوع کم شنوایی، کم شنوایی پس از زبان آموزی (post-lingual) نامیده می شود. بنابراین آن ها یاد خواهند گرفت که زبان شفاهی را بشنوند همان طوری که پیش از دریافت کاشت حلزون می شنیدند.

برای فردی که قبل از دریافت کاشت حلزون هیچ تجربه شنیداری نداشته است، مسئله خیلی فرق دارد. برای این افراد ممکن است خیلی زمان ببرد تا صدا را درک نمایند. آن ها ممکن است با کاشت حلزون قادر باشند فقط بعضی از صداهای محیطی را درک نمایند و برای ارتباط، گوش دادن و صحبت کردن با دیگران از همان روش قبل از کاشت حلزون استفاده می نمایند.

3. فاصله زمانی بین کم شنوایی و کاشت حلزون. ابتلا طولانی مدت به کم شنوایی دلیلی برای استفاده نکردن از دستگاه کاشت حلزون نیست. با این حال، اگر فاصله زمانی بین شروع کم شنوایی و کاشت حلزون زیاد باشد، فرایند یادگیری شنوایی با کاشت حلزون ممکن است طولانی تر شود.

4. به جامانده شنوایی. به جامانده شنوایی بدین معنی است که مقداری از سلول های موئی ظریف در حلزون گوش داخلی هنوز سالم باشند و بتوانند صدا را دریافت نمایند. افراد بزرگسالی که به جامانده شنوایی بیشتری دارد، مغزشان عملکرد بهتری دارند برای گوش دادن، یادگیری و به یادآوری صداهایی که آن ها می توانند بشنوند. این به جامانده شنوایی سپس می تواند به مغز یاری کند برای تفسیر و درک مفهوم صداهایی که با دستگاه کاشت حلزون خواهند شنید.

5. دلیل کم شنوایی. همواره تشخیص دلیل کم شنوایی امکان پذیر نمی باشد. بااین حال در مواردی که می توان دلیل را تشخیص داد، این اطلاعات می تواند یاری کند به هدایت فردی که کاندیدای دریافت کاشت حلزون است و بعلاوه به افراد متخصصی که با فرد کاشت شده برای رسیدن به برترین نتیجه کار می نمایند.

6. استفاده از سمعک قبل از کاشت حلزون. استفاده از سمعک به ویژه برای افراد بزرگسالی که به جامانده شنوایی مفیدی دارند، می تواند به مغز برای دریافت صداها در دوران قبل از کاشت حلزون یاری کند. استفاده از سمعک قسمت های مربوط به شنوایی در مغز را تحریک می نماید و مغز را برای تفسیر معنی و مفهوم صدا آماده می نماید.

آمادگی های قبل از عمل جراحی

عمل جراحی کاشت حلزون تحت بیهوشی عمومی انجام می شود، بدین معنی که فرد در هنگام عمل جراحی بیهوش خواهد بود. فرد ممکن است احتیاج باشد که:

* به طور موقت داروهای خاصی یا مکمل های دارویی استفاده نکند.

* خودداری از خوردن یا نوشیدن برای زمان معینی

* جراح آموزش ها و نکات لازم قبل از عمل جراحی را به فرد می گوید.

چه نکاتی را باید در نظر گرفت:

* قبل از عمل جراحی

* ارزیابی کامل پزشکی برای این که معین شود که آیا کاشت حلزون گزینه پزشکی مناسبی هست.

ارزیابی احتمالا شامل:

* آزمون های شنوایی، گفتار و گاهی اوقات تعادل

* معاینات پزشکی برای ارزیابی سلامت گوش داخلی

* تصویربرداری سی تی (CT) یا ام آر آی (MRI) از جمجمه برای ارزیابی حلزون و ساختمان گوش داخلی

* گاهی اوقات، آزمون های روانشناسی برای معین توانایی یادگیری آموزش های استفاده از دستگاه کاشت حلزون

فرایند دریافت ایمپلنت حلزونی گوش

یک کاندیدای دریافت، باید پیش از مراجعه به مرکز دریافت ایمپلنت، به یک پزشک ENT یا یک متخصص مراجعه کند. در مراکز دریافت ایمپلنت، فرد تحت آزمایش های بسیاری از قبیل شنوایی و روان شناختی، پزشکی و مطالعات تصویربرداری قرار می گیرد. سپس فرد یا اعضای خانواده او تحت تأثیر یک سلسله مشاوره قرار می شود تا نسبت به ابعاد جراحی پیش رو و تعهدات بعد از عمل مطلع شود.

پس از اینکه یک کودک یا یک بزرگسال یک نامزد قابل قبول محسوب می شود، تحت عمل جراحی لانه گزینی قرار می گیرد که تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. این عمل معمولاً بین دو تا چهار ساعت طول می کشد و بیشتر افراد بعد از آن یک شب در بیمارستان می گذرانند. وقتی آن ها بیمارستان را ترک می نمایند، فرد دیگر نمی تواند بشنود. اگرچه اجزای داخلی قرار داده شده است، محل جراحی قبل از اینکه دستگاه خارجی قرار گیرد، باید بهبود یابد.

حدود چهار تا شش هفته پس از عمل جراحی، بیمار به مرکز کاشت ایمپلنت حلزونی گوش بازگشته و دستگاه خارجی نصب می شود. در این مرحله، متخصص شنوایی کاشت حلزون را فعال می نماید و فرایند پردازش پردازنده را برای احتیاجهای خاص فرد شروع می نماید. هنگامی که کاشت حلزونی روشن شود، اولین بار است که بسیاری از بچه ها و بزرگ سالان در معرض صدا قرار می گیرند. این که آیا اولین تجربه شنیدن صدا، شنیدن صدای همسر، خود، والدین یا متخصص باشد، یک نقطه عطف خاطره انگیز برای بیمار یا والدین محسوب می شود.

اولین مراجعه پس از جراحی به منظور تنظیم دقیق نقشه کاشت حلزون بیمار برگزار می شود. بسیاری از افراد به چندین جلسه مراجعه احتیاج دارند تا نقشه برداری سیگنال های الکتریکی را تنظیم نمایند که به فرد یاری نمایند تا به دستگاه خود عادت کند. برای کسانی که هرگز صدایی را نشنیده اند، یک برنامه آموزشی شنوایی ضروری است تا به مغز یاری کند نحوه پردازش تحریک شنوایی نو را یاد بگیرد.

خطرات جراحی

کاشت حلزونی گوش یک عمل جراحی نسبتاً بی خطر است. با این حال همه جراحی ها خطرات و عوارضی را به همراه دارند. در حال حاضر و با پیشرفت علم پزشکی، خطرات به مراتب کمتر است و معمولا جراحی به وسیله یک برش کوچک انجام می گیرد اما بعضی خطرات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

* مسائل ترمیم زخم

* شکستگی و پارگی پوست روی دستگاه کاشته شده

* عفونت در نزدیکی محل کاشت

عوارض کمتر دیده شده عبارتند از:

* آسیب به عصب صورت

* نشت و خروج مایع در اطراف مغز (مایع مغزی نخاعی)

* عفونت مایع در اطراف مغز (مننژیت meningitis)

* سرگیجه موقت (vertigo)

* عدم کارکرد دستگاه

* حس چشایی تغییر یافته و غیر عادی

بهبودی پس از جراحی

شما ممکن است یک شب به منظور آنالیز و انجام آزمایشات در بیمارستان بستری شوید. با این حال در حال حاضر بسیاری از بیمارستان ها به مردم اجازه می دهند بعد از عمل جراحی به خانه خود بفرایند. ارائه دهنده خدمات بهداشتی به منظور جلوگیری از عفونت، به شما داروهای ضد درد و گاها آنتی بیوتیک می دهد. بسیاری از جراحان یک پانسمان بزرگ را بر روی گوش جراحی شده قرار می دهند. پانسمان روز بعد از عمل جراحی برداشته می شود.

یک هفته یا بیشتر پس از جراحی، قسمت خارجی کاشت حلزونی و گیرنده اطلاعات که در پشت گوش کاشته شده است، تحریک می شود. در این مرحله، شما می توانید از دستگاه استفاده نمایید.

هنگامی که محل جراحی به خوبی بهبود یافت و ایمپلنت به پردازنده خارجی متصل شد، شما کار با متخصصان را به منظور یادگیری شنیدن و پردازش صدا با استفاده از کاشت حلزونی شروع خواهید کرد.

آینده کاشت ایمپلنت حلزونی گوش

در طول چهل سال گذشته پیروزیت های قابل توجهی در این راستا صورت گرفته است. در حال حاضر محققان در پی دستیابی به تکنولوژی های اجرایی تر و قابل دسترس تر در این حوزه هستند. در اینجا به بعضی از تحقیقات کنونی در خصوص ایمپلنت های حلزونی می پردازیم:

مطالعات بسیار گسترده ای در رابطه با بچه های که در سنین بسیار پایین ایمپلنت های حلزونی را دریافت می نمایند در حال اجرا است. محققان علاقه مندند متغیرهای مؤثر در تفاوت های فردی گفتاری و زبان، عملکرد تحصیلی و توانایی خواندن در بچه های که از ایمپلنت استفاده می نمایند را شناسایی نمایند.

روز به روز افراد بیشتری ایمپلنت های دوطرفه را دریافت می نمایند. محققان در حال آنالیز تأثیر کاشت هم زمان دو ایمپلنت و تفاوت قدرت مکان یابی صداها در حضور صداهای مزاحم هستند.

محققان در پی افزایش کیفیت عملکردی میکروفون ها و باطری های مغناطیسی دستگاه ها هستند.

منبع: سایت دکتردکتر

سایت رسا

سایت سمعک ساعی

andishemag.ir: مجله اندیشه | مجله خبری و تحلیل اندیشه، گردشگری، ورزشی و فناوری

bizbing.ir: مجله بیزبینگ: مجله موفقیت در کارآفرینی و کسب و کار

منبع: راسخون